Eerlijk gezegd zakt me de hoop de laatste tijd wel eens in de schoenen. Als ik zie wat er in de wereld allemaal gaande is aan oorlogen en haat tegen bevolkingsgroepen in veel landen, waaronder onze eigen omgeving, dan vraag ik me af: waar gaat dit heen?
Dan komen we op Eerste Pinksterdag bij elkaar. Een volle kerk met mensen uit allerlei landen, met vele talen, kleuren en rassen. We zingen samen “Kom Schepper, Geest, daal tot ons neer”. We luisteren naar de lezingen in het Portugees, Pools en Engels. Het evangelie uitgesproken door de gast-priester uit het Rotterdamse. We zien pastor Garcia bezig met een stroomdraadje, waarmee hij aangeeft dat de stroom van de Heilige Geest niet zichtbaar is, maar wel degelijk in ons werkt.
De werking van de Geest wordt wel heel zichtbaar, als twee jongeren uit onze parochie, na het aansteken van hun doopkaars, in het openbaar hun geloof in God uitspreken en zo worden opgenomen in onze geloofsgemeenschap en het vormsel mogen ontvangen. En in de voorbede, uitgesproken in zeven talen, bidden we voor de zeven gaven van de Heilige Geest.
Aan het eind van de viering worden de gaven, door parochianen gebakken, van de kerk naar het parochiehuis gebracht. Daar verzamelen zich heel veel kerkgangers, om te genieten van de vele internationale gerechten, die daar in de voorzaal zijn neergezet. Maar ook om te vieren dat we met elkaar, en met de steun van de Heilige Geest, in vrede en respect kunnen samenleven. Om naar elkaar te luisteren en zo naar elkaar toe te groeien.
En dat geeft de mens toch weer hoop op en vertrouwen in een betere toekomst…
Jan Wessels